ชายแดนปัตตานี

หลายต่อหลายครั้ง..
ที่ผมถูกเพื่อนๆเรียกว่าไอ้"แหย"
เพราะผมไม่กล้ายิงเอ็ม 79 ใส่กลุ่มเขมรเสรีอพยพที่กำลังยิงปะทะกับทหารเขมรแดง ในเขตฝั่งไทย..
ผมกลัวสะเก็ตระเบิดเอ็ม79 จะกระเด็นไปโดนเด็กๆ ผู้บริสุทธิ์..
แต่ผมก็ได้เห็นเด็กชายตัวน้อยๆ วัย9-11 ปียิงปืนสู้กับเขมรแดงอย่างห้าวหาญ....

หลายครั้ง..ทีผมเห็นพวกเขากอดกัน
และร้องไห้..ก่อนจะละจากศพของพ่อหรือพี่ๆ และวิ่งลนลานข้ามมาฝั่งไทย.
ผมเห็นเพื่อนที่ตัวใหญ่ๆอุ้มเด็กเขมร ข้ามคลองหนีห่ากระสุนปืน..เห็นหญิงชาวเขมร คลอดลูกชายฝาแฝดขณะที่หนีลูกปืนอยู่บนแนวตะเข็บชายแดน...

ครั้นเกิดเหตุไม่สงบในชายแดนใต้..ผมจึงโหยหาเสียงสันติภาพ..ผมจึงต้องนั่งวางแผนการทำงานเพื่อแย่งชิงมวลชน กับกลุ่มที่เห็นต่างจากฝ่ายเรา...