โครงการสร้างสนามกีฬาในสามจังหวัดชายแดนใต้..

โครงการสร้างสนามกีฬา ให้กับเด็กๆนักเรียนปอเนาะ ในครั้งนี้ เกิดจากการที่ ผมและทีมงาน ร่วมกับเจ้าหน้าที่ กอ.รมน.จังหวัดปัตตานี.
ได้ลงพื้น พบปะพูดคุยกับชุมชนและได้รับทราบถึงความต้องการของเด็กๆ
ที่อยากได้สนามกีฬา ขนาด 30X40 เมตร ซึ่งจะใช้เป็นสนาม วอลเล่บอล
และสนามเซปักตระกร้อ..ดังนั้น
เมื่อเราได้พูดคุยหารือกันแล้วจึงได้
มีความเห็นว่า เราจะร่วมกัน สละทุนทรัพย์ ในการ่อสร้างสนามกีฬา แห่งนี้..ท่านที่สนใจโทรสอบถามรายละเอียดได้ที่ 083-545-5244
ขอบพระคุณครับ

ความทรงจำ_ครั้งสุดท้าย_2 (ร.๘ พัน.๓)

รองเท้าทหารชายแดนใต้..

เมื่อผมลงไปเยี่ยมทหารชายแดนใต้
ผมถามพวกเขาว่า อยากได้อะไร
แทนที่พวกเขาจะขออย่างอื่น..
พวกเขากลับ ขอเพียงรองเท้า..

และเมื่อผมกลับมายังสำนักงาน
กองร้อยลืมอดีต ผมเซิชในกูเกิล..
ผมได้ภาพนี้มา..ภาพที่เคยเป็นข่าวโด่งดัง...แล้วก็เงียบหายไปตามสายลม..ทหารอยากได้รองเท้าที่เขาใส่ได้..ไม่คับเกิน และไม่หลวมเกินไป.. บางคนบอกว่าเขาได้รับแจกรองเท้าทุกๆปี แต่ละปีได้เบอร์มาไม่เหมือนกัน...มันประหลาดตรงที่ว่า
เขาใส่เบอร์แปด มาทุกปี..แต่บางปี
รองเท้าเบอร์แปด มีไม่พอ..ที่เหลือเต็มโกดังคือ เบอร์ 6-6.5 ซึ่งทหารก็ไม่เข้าใจว่า ทำรองเท้าที่เล็กและใส่ไม่ได้มาทำไม...

สันติภาพที่ปัตตานี...

ความสงบสุขในสามจังหวัดชายแดนใต้..
จะเกิดขึ้นได้..ด้วยการร่วมมือร่วมใจกัน..รู้จักให้
ซึ่งกันและกัน...

ชายแดนปัตตานี

หลายต่อหลายครั้ง..
ที่ผมถูกเพื่อนๆเรียกว่าไอ้"แหย"
เพราะผมไม่กล้ายิงเอ็ม 79 ใส่กลุ่มเขมรเสรีอพยพที่กำลังยิงปะทะกับทหารเขมรแดง ในเขตฝั่งไทย..
ผมกลัวสะเก็ตระเบิดเอ็ม79 จะกระเด็นไปโดนเด็กๆ ผู้บริสุทธิ์..
แต่ผมก็ได้เห็นเด็กชายตัวน้อยๆ วัย9-11 ปียิงปืนสู้กับเขมรแดงอย่างห้าวหาญ....

หลายครั้ง..ทีผมเห็นพวกเขากอดกัน
และร้องไห้..ก่อนจะละจากศพของพ่อหรือพี่ๆ และวิ่งลนลานข้ามมาฝั่งไทย.
ผมเห็นเพื่อนที่ตัวใหญ่ๆอุ้มเด็กเขมร ข้ามคลองหนีห่ากระสุนปืน..เห็นหญิงชาวเขมร คลอดลูกชายฝาแฝดขณะที่หนีลูกปืนอยู่บนแนวตะเข็บชายแดน...

ครั้นเกิดเหตุไม่สงบในชายแดนใต้..ผมจึงโหยหาเสียงสันติภาพ..ผมจึงต้องนั่งวางแผนการทำงานเพื่อแย่งชิงมวลชน กับกลุ่มที่เห็นต่างจากฝ่ายเรา...

สันตภาพที่ปัตตานี

เมื่อผมได้งลงไปปัตตานี..
มีเพื่อน..
เพื่อนส่งลิ้งค์
.สันติภาพปลายด้ามขวาน
มาให้ดู..
เมื่อดูแล้วก็ยิ้ม...และเริ่มมีความหวัง
รำไรๆ...ว่า..สักวัน ผมจะได้เดินเล่นสบายๆในทุกๆพื้นที่...

สิ่งที่ต้องการ..จากสามจังหวัดชายแดนใต้..

ทุกครั้ง..
ที่ผมลงไปเยี่ยมเยียนให้กำลังใจ ทหารหาญในสามจังหวัดชายแดนใต้.
สิ่งที่ผมมักถาม คือ ขาดอะไรอีก..
บางคนยิ้มด้วยแววตาเปี่ยมสุข..
แล้วคำตอบก็ทำให้ ผงะ..
" อยากได้รองเท้าทหาร"

เพราะที่ได้รับแจกมา..ไม่เพียงพอ..

มันจะพอได้ยังไง...บางคนใส่ตลอด 23 ชม. ผมอยากขอบริจาคเงิน..แต่ก็นั้นแหระ ที่ประเทศของผม มีบางคนเป็นคนฉวยเอาโอกาสตรงนี้ ไปขอบริจาคเงิน จนคนทั่วไปเข็ดขยาด....
มันจึงค่อนไปทางลำบาก..กว่าเขาจะเชื่อใจและให้เงินเรามา....

กระท่อมชาวเล...

คนอื่น..อาจจะคิดว่ามันโกโรโกโส..
แต่ผมชอบนะ..
ดูขลังดี..

การทำประมง ชายฝั่ง..

ชาวประมง กำลังลำเลียงแมงกระพรุน
เตรียมส่งขึ้นท่า เพื่อเข้าสู่กระบวนการผลิต เพื่อแปรรูป...
 ที่อ.จะนะ จ.สงขลา เป็นพื้นที่เขตติดต่อจังหวัดปัตตานี..
ชาวบ้าน จะใช้เรือไฟเบอร์ขนาดเล็ก
ในการทำการประมง...
ซึ่งส่วนใหญ่ ใช้ออกตกปลา
วางอวน..

เป้าหมาย..ดับไฟใต้..ให้ร่มเย็น..

เป้าหมาย ดับไฟใต้..ให้ร่มเย็น..

1.ลงพื้นที่เป้าหมาย..
ทุกเดือนๆละ1-2 ครั้ง..

2.มอบอุปกรณ์กีฬา อุปกรณ์ การเรียน
การสอน แด่ โรงเรียน ตาดีกา ปอเนาะ และโรงเรียนไทยพุทธ อย่างเสมอภาค และต่อเนื่อง

3.มอบสิ่งของที่จำเป็นเพื่อสมทบให้
ทหาร ตำรวจ อส. ข้าราชการ ครู ในพื้นที่ อย่างต่อเนื่อง และทั่วถึง..

4.สร้างห้องอาบน้ำชะระร่างกายในมัสยิด ที่ร้องขอมา..อย่างทั่วถึง

5.สร้างห้องสมุด ให้โรงเรียน ปอเนาะ ที่ไม่ได้รับงบประมาณของทางราชการ

6.สร้างสนามกีฬา ตามที่เห็นสมควรให้กับชุมชนอิสลาม...ในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้..

หมายเหตุ..ทั้งหมดนี้..จัดวางแผนรองรับ อย่างละเอียด มีการติดตาม อย่างต่อเนื่อง..และกระตุ้นให้มีจิตสำนึก ในการรับผิดชอบร่วมกัน อย่างกว้างขวาง...

มัสยิดกือเซะ..จ.ปัตตานี..

หลักการของนักปกครองที่ดี..
คือสนับสนุน คนให้เป็นคนดี..
ดังนั้น..เมื่อปัญหาในสามจังหวัดชายแดนใต้..เกิดจากที่คนคิดว่ามาจากศาสนา..หรือหลักคำสอน ของศาสนา..แต่ทุกๆคน..ในทุกศาสนาต่างกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า ทุกศาสนาสอนให้เป็นคนดี...
คำว่า" คนดี" หมายถึงอะไร..
คงไม่ใช่หมายถึง..ฆ่าคนที่ไม่เห็นด้วย
แล้วได้เป็นคนดี...

แล้วเราจะฆ่ากันไปทำไม..ทำให้ทุกข์ใจไป่าวๆ...ทำไมเราไม่หันหน้าเข้าหากัน จับเข่าคุยกัน...สร้างสันติภาพร่วมกัน...

ห้องชำระร่างกาย ในมัสยิด..

เมื่อผม..และทีมงาน..ตั้งคำถาม..
ว่าอยากให้เราช่วยทำอะไรบ้าง..
โต๊ะครู..หรือ บาบอ
ในโรงเรียนตาดีกา
และโรงเรียนปอเนาะ..บอกกับเราว่า
อยากได้ สถานที่ล้างตัว มือและเท้า
เพื่อชำระกาย ก่อนการเข้าพิธิละหมาด..

หลังกลับจาก .อ.สายบุรี ผมต้องมานั่งทำการบ้าน โโยการเข้าไปค้นหา ภาพมาจากกูเกิล...แล้วมานั่งคำนวนค่าใช้ใจ ในการสร้างที่ชำระร่างกายดังกล่าว..ที่พี่น้องชาวมุสลิมอยากได้..

การพัฒนา มัสยิด

เมื่อผม..และทีมงาน ได้ลงไปที่ อ.สายบุรี
เราสอบถาม โต๊ะครู บาบอ ตามมัสยิดต่างๆ
ในหลายๆพื้นที่..อยากให้เราช่วยสนับสนุน
อ่างอาบน้ำ ชำระร่างกายก่อน ละหมาด..
เพราะ บางคน กลับมาจากทำงาน จะได้อาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาดก่อน เข้าพิธีระหมาดนั่นเอง...
ภาพนี้..
เป็น อ่างอาบน้ำข้างๆมัสยิด ใน อ.จะนะ
แต่บางคนบอกว่า บางแห่งก็ทำเป็นก็อกน้ำ กั้นเป็นห้องๆ..เหมือนห้องอาบน้ำตามชายหาด....

หาดชายแดน/ลูกชาวประมง

เด็กๆเหล่านี้...
มีแต่ความบริสุทธฺ์ ไร้เดียงสา..
พวกเขาไม่รู้หลอกว่าผู้ใหญ่กำลังทำอะไรกัน..
มีความขัดแย้ง มีการเข่นฆ่า..
พวกเรารับรู้เพียงว่า เมื่อหิวก็ต้องได้กิน...

ส่งใจไปชายแดนใต้...

สิ่งที่ทำผมปวดใจมากที่สุด..
คือหลังจากที่ผมกลับมาจาก มอบสิ่งของให้ ทหารและเด็กนักเรียนตามโรงเรียนต่างๆ..แล้วปรากฎมีข่าว ทหารหรือชาวบ้านยังโดนลอบทำร้ายบ่อยๆ...

กับข้าวงานบวช...

ผู้บังคับกองพัน..เดินตรวจอาหารการกินด้วยตัวเอง..
ซึ่ง แต่ละโต๊ะ จะมีชื่อเจ้าภาพติดไว้..
ซึ่งเป็นการแสดงออกถึงความสามัคคีในชุมชน....

สามสาว สิงห์สลาตัน

งานมวลชนสัมพันธ์..ต้องทำตัวให้เข้าท้องถิ่นให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้...งานนี้น้องสาวคนเล็กของเรา..
ลงทุนเข้าวัด กินข้าวในวัด..
เพื่อความปองดอง สมานฉันท์..

งานบวชพระ..ที่ปัตตานี

เป็นการทานข้าวในงานบวชที่ต้องมีทหารถือปืน..อารักขา กันตลอด 24 ชั่วโมง..
ฟังดู..ช่างน่ากลัวเสียนี่กระไร..
แต่ความจริง..ชาวบ้านก็ไม่ได้กลัวอะไรเลย....

วิถีชีวิตชาวเล..

หลังกลับจาก อ.ชายแดน ในจังหวัดปัตตานี ผมและทีมงาน มักต้องหาที่พักผ่อน ในระยะเวลาสั้น ๆ สัก 10-20 นาที เพื่อผ่อนคลาย..ความตึงเครียด
ดังนั้น เราจึงต้องแวะหมู่บ้านชายเล
ที่คิดว่าปลอดภัยที่สุด....