วันอังคารที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

โครงการ..ดับไฟใต้..

ก่อนอื่น..ต้องถามตัวเองว่า..
ถ้าเราจะช่วยคน..เราจะช่วยแค่ไหน..
ระยะสั้น..ระยะกลาง.. ระยะยาว..

ถ้าเราช่วยคนที่ไฟไหม้บ้าน..เราจะช่วยแค่ไหน..แค่พาเขาไปนอนใต้ร่มไม้..หรือมากกว่านั้น..

ปัญหาในสามจังหวัดชายแดนใต้นั้น..
หมักหมมมานาน..นานจนแกะไม่ออก
ปมเงื่อนงม..ยุ่งเหยิง
พอๆกับฝอยขัดหม้อ..
การจะลงไปช่วยกันแก้ปัญหา..
ไม่ใช่ไปแบบไฟไหม้ฟาง..แต่ต้องไปแบบ จีบสาว..คือเทียวไล้เทียวขื่อ..
หมั่นไปเยี่ยมหมั่นไปหา..
ซึ่งแน่นอนว่า..ถ้าเราไปจีบสาว..มีแต่มือเปล่าๆไป..สาวที่ไหนเขาจะมาชอบ..
ยิ่งถ้าเราหวังไปเป็นคู่ตะดาหงัน..เราต้องยิ่งทุ่มทุน..เพื่อซื้อใจญาติๆของว่าที่เจ้าสาวในอนาคต..

ซึ่งว่าที่เจ้าสาวอาจจะไม่ชอบขี้หน้าเราก็ได้..แต่..ในเมื่อถ้าเราซื้อใจญาติๆของเจ้าสาวไว้ได้เกือบหมด
เราย่อมต้องมีกองเชียร์..อย่างน้อยๆ..จากที่ทีเป็นศัตตรูเขาก็อาจจะเฉยๆ..คือแทนที่เขาจะตบเรา..และตะเพิด.เขาอาจจะทำเฉยๆ..เพราะเห็นแก่ญาติพี่น้องและคนรอบข้าง บ้างก็ได้..
โโยเฉพาะ สมัยนี้..มันเข้าสู่สงครามการแย่งชิงมวลชน...เรายิ่งต้องรีบทำ..
ทำเดี๋ยวนี้....จงทำ...จำไว้..จงทำและรีบทำ...ก่อนจะสายไปมากกว่านี้..

ไม่มีความคิดเห็น: